Dziś bardzo trudny i smutny dla mnie dzień,  mija bowiem kolejna rocznica odejścia mojej Mamy, odejścia na zawsze… była jeszcze taka młoda… i tak bardzo mi potrzebna…. nie miałam jeszcze wówczas swojej rodziny, byłam na początku swej dorosłej drogi i … zostałam sama. Mimo, że w zasadzie byłam córeczką Taty, to z Mamą tylko mogłam przegadać wszystkie sprawy, te radosne i te mniej fajne, te bardzo ważne i te niewiele znaczące… I nigdy nie słyszałam zakazów, nakazów, ufała mi bezgranicznie …i tylko czasem Jej słowa – ja bym to zrobiła tak, ale ty zrób jak sama uważasz, jesteś rozsądną dziewczyną przecież….
Więc zawsze starałam się postępować tak, aby nie musiała zmieniać zdania…
Aż nadszedł ten okrutny dzień… zostawiła mnie samą, odeszła /mimo, że bardzo chciała żyć/, a mój świat się zawalił…
I co można powiedzieć w taki dzień, w taką rocznicę? Słowa piosenki Violetty Villas – List do matki  chyba najwierniej oddadzą stan mojej duszy dzisiaj.

Mamo, smutno tu i obco
drzewa inne rosną
i ciszy nikt nie zna tu.

Mamo, nie myśl, że się skarżę
żal mi tylko marzeń
dziecięcych dni, moich dni.

Widzę znów nasz dom,
ciebie, Mamo, w nim.
Wspominam stary klon,
ciemny i wysoki jak dym.

Mamo, wołam Twoje imię,
znowu jesteś przy mnie,
jak za dawnych lat.
……………………………….
Mamo w sercu Cię kołyszę,
list do Ciebie piszę,
ciemny jak ta noc.

To nieprawda Mamo,
jutro wyślę list.
I będzie Mamo, tak jak miało być.
A ty Mamo śpij
jeszcze noc, dobrze śpij
o ! Mamo !!!
Śpij spokojnie, Mamo…   

Różnie plecie kwiecień… czasem jest zimny, śnieżny nawet, a czasem ciepły, gorący wręcz… A jaki był wówczas?
Był upał, nieznośny wręcz, wokół bujna zieleń, kwieciście, kolorowo… W takiej to atmosferze i scenerii oczekiwaliśmy na przybycie nowego członka naszej 3-osobowej dotąd rodziny.  Ale jakoś nie śpieszno mu było…
To będzie chłopak, uparciuch jeden, nie śpieszno mu na ten świat – zawyrokował znajomy lekarz. A ja, no cóż… nauczona doświadczeniem, nie nastawiałam się specjalnie na chłopca czy dziewczynkę, byłam już mamą z pewnym stażem i wiedziałam, że nie płeć dziecka jest ważna. Stąd też kiedy dziecię się już narodziło, a było to 11 kwietnia,  wtorek, godzina 13.30, nie pytałam  co się urodziło, ale … czy wszystko w porządku z dzieckiem, jest zdrowe?
Masz pięknego, zdrowego chłopaka, wiedziałem, że taki uparciuch może być tylko chłopakiem – oznajmił lekarz.
Za to ojciec nie posiadał się z radości… mam syna! wrzeszczał podobno, gdy na horyzoncie ujrzał moją  koleżankę. No i ja, kiedy ochłonęłam, też się cieszyłam, nie zaprzeczę…

I mimo, że upłynęło już trochę lat od tego wydarzenia, pamiętam ten dzień bardzo dokładnie, godzina po godzinie, minuta po minucie…
I tak jak byłam wówczas szczęśliwa i dumna z narodzin Syna, tak i dziś jestem dumna z Niego i życzę sobie przede wszystkim, aby powodem tej mojej dumy ciągle pozostawał. A Jemu, no cóż, życzę aby po prostu był zdrowy jak rydz i szczęśliwy jak tylko można najbardziej.
Kocham Cię Synku!

Wszystkiego najlepszego, radości, szczęścia moc,
słoneczka wesołego, snów pięknych co noc.
Śpiewając idź przez życie, rozkwitaj jak ten kwiat
przy dobrym apetycie i zdrowiu sto lat.

Pieniądze szczęścia nie dają być może
lecz kufereczek stóweczek daj Boże.
Wakacji w Złotym Brzegu, podróży morskich też.
Wszystkiego najlepszego, wszystkiego czego chcesz.

Mija właśnie trzeci dzień wiosny, kalendarzowej wiosny, żeby było jasne. I co? A piękną mamy zimę tej wiosny, uroczą wprost. To zdjęcie zrobiłam wczoraj. Zima w pełni…

A zawsze się mówiło – wczesna Wielkanoc-  wczesna wiosna, późna Wielkanoc – późna wiosna. Ale w tym roku jest inaczej, jest odwrotnie, Wielkanoc szybko – wiosny ani śladu.
A przecież jutro Niedziela Palmowa. Taki wierszyk mówiliśmy, kiedy byłam mała:

Palma bije, nie zabije,
za sześć noc/y/
Wielkanoc!

Wielkanoc będzie, inaczej być nie może, ale jak to będzie wyglądać…
Jak maszerować z koszykiem do święcenia po chodnikach zasypanych śniegiem?
Jak na tym tle będą prezentować się pisanki, baranek, zajączki?
A gdzie żółciutkie żonkile, symbol tych świąt?

Porządki w domu zrobione. Rzeżucha zasiana, nawet wyrosła, wszak ona nie widzi co się dzieje za oknem.

I to by było na tyle… na razie… bo jak tu myśleć o mazurkach, sernikach, babkach, gdy za oknem krajobraz wskazuje raczej, że należałoby zabrać się za makowce i pierniki?
A  jak zabrać się za malowanie pisanek, kiedy na zewnątrz zawierucha?
Łuski cebuli czekają cierpliwie, może przyjdą też chęci…
Póki co brak nastroju  do przygotowania tych przecież bardzo radosnych świąt.

Powtórzę zatem za smakosią, może ją /wiosnę/ skuszę do przyjścia:

Wiosno droga nabierz śmiałości, pokaż się w pąkach i zabierz szarości.
Niech zieleń zawita, tulipan rozgości… Kocham Cię wiosno w całej rozciągłości.