Od kilku dni zabierałam się do zrobienia pieczarkady, ale upał, wszechogarniające lenistwo i… no inne po prostu zajęcia, a wręcz ich nadmiar /a co? trzeba szukać jakiegoś alibi!/ spowodowały, że jakoś danie nie powstało.
Równocześnie patrzą na mnie „spod oka” dwie dorodne, żółte cukinie i proszą wprost, żeby coś z nich wyczarować.
Hm, a może by tak zrobić coś, jako połączenie tradycyjnego lecza z cukinii i pieczarkady?
No to do roboty… będzie leczo i pieczarkada, takie dwa w jednym… a drugą zrobię faszerowaną…
Leczo wyszło bardzo dobre, mniam, mniam…

Składniki

1 większa cukinia
2 duże cebule
2-3 ząbki czosnku
1/2 kg parówek /grube bądź cienkie, byle były miękkie/
25-30 dkg pieczarek
2 papryki /np. czerwona i żółta/
1 kartonik zagęszczonego soku pomidorowego lub 5 pomidorów
pieprz, sól, vegeta
papryka w proszku słodka i ostra
listki bazylii i rozmarynu
ewentualnie /dla zaostrzenia smaku/ 2-3 łyżki koncentratu pomidorowego

Wykonanie

W rondlu rozgrzać olej i zeszklić na nim 1 cebulę, pokrojoną w kostkę oraz posiekany czosnek, a następnie dodać pokrojoną w paski paprykę – chwilę poddusić.
Cukinię obrać, oczyścić z nasion, pokroić w kostkę i dodać do cebuli z papryką, chwilę dusić /uważać, aby warzywa się nie rozpadły, a były miękkie, ale jeszcze jędrne/.
W osobnym naczyniu usmażyć drugą cebulę i pokrojone w plasterki pieczarki, lekko posolone i posypane pieprzem – usmażyć na rumiano, a płyn z pieczarek powinien wyparować, dodać parówki pokrojone w plasterki, przesmażyć.
Teraz dodać pieczarki z parówkami do rondla z cukinią, wlać sok pomidorowy /lub pomidory/, przyprawić i zagotować. Teraz dodać ewentualnie przecier pomidorowy, dorzucić bazylię i rozmaryn – krótko zagotować.

Danie można podawać z kaszą, ryżem czy nawet makaronem, nam jednak najlepiej smakuje z chlebem i zajadamy się nim na … kolację.