Przeglądając dziś stary zeszyt z przepisami wpadł mi w ręce ten właśnie i od razu salwa śmiechu…….
Zawsze tak jakoś ciągnęło mnie do pieczenia, ale dopóki nie miałam swojego mieszkania i swojej kuchni, ciągoty te pozostawały jedynie w sferze marzeń. Ale zdarzyło się, że otrzymałam samodzielny pokój służbowy, wprawdzie kuchni nie było, ale zawsze to już coś. Podumałam zatem i wymyśliłam, że kupię sobie prodiż i będę coś piekła od czasu do czasu. Tak też zrobiłam.
A że był akurat sezon na śliwki, padło na ciasto z nimi właśnie. Pogadałam więc w pracy z koleżankami i wyposażona w przepis od Pani Marszałkowej właśnie, zabrałam się za wypiek. Oczywiście wici zostały od razu rozesłane, że będzie ciasto, stąd też zebrał się od razu sabat, bo chętnych na darmowe słodkości nie brakowało.
Ustawiłam prodiż z ciastem na środku pokoju, my wokół, no i czekamy…… czas mijał, a tu ani krzty zapachu, ani widoku, że coś się tam dzieje. Kiedy minął czas pieczenia, zaglądamy do środka, a tam klapa, ciasto zupełnie surowe. Więc dałyśmy mu następne pół godziny i jeszcze pół….. no i w sumie po bardzo długim czasie pieczenia, ciasto i tak było niedopieczone, trzeba było je wyciągać łyżką, bo o żadnym krojeniu mowy być nie mogło …… ale i tak nam smakowało. Ale więcej już nie próbowałam w nim piec, dałam go chyba siostrze, ona potrafiła się z nim obchodzić.
Składniki
1 margaryna „Maja” /teraz takiej nie ma, jest np. Kasia/
4 całe jajka
1 szklanka cukru
1 szklanka mleka
3 szklanki mąki
proszek do pieczenia
1 kg śliwek
Wykonanie
Margarynę utrzeć z cukrem i jajami do białości, dodać mąkę i proszek, na końcu mleko. Można zetrzeć skórkę z cytryny.Wylać ciasto na blachę, na wierzch wyłożyć połówki śliwek i upiec 150 st. C 45 min.
Można też wyłożyć na blachę pierw śliwki /wtedy skórką do spodu/ i zalać je ciastem – po wyjęciu ciasta i odwróceniu śliwki będą na wierzchu.
Posypać cukrem pudrem.
